Ayar.

Hedef olmak değil de hedefe giderken geçilecek yol olmak istiyorum. Evet, bu cümleyi ben kurdum hem de fazlaca içimden gelerek. Şimdi sanmayın ki aranan başrol oyuncusu olmak yerine arananı buldurmaya yardım edecek olan işlevsiz oyuncu olmayı tercih ediyorum. Bu cümleyi ben ayak ucum ile dizimin hizasındaki tepemde duran klima için söylüyorum. Gece uyumak üzereyim, klima açık. Klimanın verdiği havanın gideceği yönü ayarladığımız o şeyler var ya, adları ne bilmiyorum, anladınız sanırım, işte onlar bana dönük oldukları zaman bir dakika içinde buza dönüyorum, tüylerim diken diken oluyor, donuyorum. Yani hedef olmak istememem bu yüzden. Ama klimanın verdiği havanın gideceği yönü ayarladığımız o şeylerin hedef aldığı yerin de tavan, ben sağdaysam sol, soldaysam sağ taraf tarzı bir yer olmaması gerekiyor. O zaman da klimanın uzun süre çalışması gerekiyor beni rahat ettirmesi için. Kısacası klimanın verdiği havanın yönünü ayarlayan şeylerin aşağı-yukarı ayarlayıcısının tavan ile taban arasındaki orta noktaya dönük, sağ-sol ayarlayıcısının da bana dönük olması gerekiyor. Bunu yapmak çok basit tabii ama ben üşenmeyip yataktan kalkabilmiş olsam zaten şu anda bu yazıyı yazıyor olmazdım çünkü vaktinde klimayı o şekilde ayarlamış, çok güzel serin bir gece geçirmiş olurdum ama öyle olmadı işte. Gece dondum, klimayı kapattım, yandım, klimayı geri açtım, yarım saate ancak serinleyebildim, serinlik çok geldi, uyandım klimayı yine kapattım, sonra geri yandım ama uyanmak istemediğim için hiç uyanıp da klimayı açmadım ve sabah uyandığımda terlemiştim. Isıyı ayarlayamamak bir yana, kesik kesik uyumak da tuz biber oldu üstüne, berbat gecenin ardından sinirlerim hat safhaya ulaştı haliyle. Ama bu gece, bu gece ben bu işi başaracağım !